Obligaties (algemeen)

[charel01]

“Voor 1.000 euro bedraagt het makelaarsloon 2,50%”: HLN-geldexpert Paul D’Hoore over de voordelen én kosten van obligaties
Obligaties zijn het populairste beleggingsproduct bij zestigers. Zij schreven tijdens het laatste kwartaal van 2024 gemiddeld 10.000 à 13.000 euro in op een obligatie-uitgifte. Dat blijkt uit een onderzoek van de Belgische financiële toezichthouder FSMA. Maar wat is zo’n obligatie precies? En waarom niet voor aandelen of ETF’s kiezen? HLN-geldexpert Paul D’Hoore beantwoordt acht vragen: “Gepensioneerden kunnen zo’n vast extraatje als obligaties goed gebruiken, maar er zijn interessantere opties.”
De gemiddelde belegger in een indexfonds is een veertiger, de gemiddelde belegger in individuele aandelen een vijftiger en de gemiddelde belegger in obligaties een zestiger. Dat blijkt uit een analyse van de Autoriteit voor Financiële Diensten en Markten (FSMA). Het onderzoek bevestigt wat je intuïtief aanvoelt. Een jongere belegger is bereid meer risico te nemen en weet dat de tijd een bondgenoot is. Op langere termijn zijn aandelen altijd de beste belegging.

Waarom opteren zestigers meer voor obligaties? Omdat obligaties een vooraf bepaald rendement opleveren. Gepensioneerden vallen van hun vroegere loon terug op een karige uitkering en kunnen zo’n vaststaand extraatje goed gebruiken. Dat is het grote voordeel aan obligaties. Al zouden ze eigenlijk beter kiezen voor zogenoemde dividendaandelen.
1. Een obligatie, wat is dat?

We spreken kortweg altijd over een obligatie, maar voluit heet dat eigenlijk een obligatielening. En daarmee is de essentie al gezegd. Wie een obligatie koopt, leent zijn geld uit. Hoe lang je jouw geld uitleent, ligt op voorhand vast. Dat heet de looptijd van de obligatie. Als de looptijd erop zit, bereiken we de eindvervaldag. Op die dag krijg je je uitgeleende bedrag terug.

Om je geld te willen uitlenen, krijg je een vergoeding. Ook die ligt op voorhand vast, bijvoorbeeld 3%. Die vergoeding, de rente, krijg je elk jaar, zolang je obligatie loopt. Normaal ligt de rente op een obligatie hoger dan die op een spaarboekje. Dat is logisch. Het geld op jouw spaarboekje, blijft elke dag beschikbaar. Het geld dat je in een obligatie hebt gestopt, is pas weer beschikbaar op de eindvervaldag.

Obligaties worden zowel uitgegeven door overheden als door bedrijven, zoals recent nog Fastned. Als de uitgever een land is, spreken we van een staatslening (of een staatsbon). Als het gaat om een onderneming die geld ontleent, is dat een bedrijfsobligatie.
2. Is het nu een goed moment om obligaties aan te kopen?

Het beste moment is eigenlijk al voorbij. Eind 2023 en begin 2024 kon je nog de hoogste rente van de afgelopen tien jaar opstrijken. Intussen hebben de Europese centrale bank en de Amerikaanse Federal Reserve al enkele keren de kortetermijnrente verlaagd. De langetermijnrente — die onder meer geldt voor obligaties — volgt dezelfde richting.

Toch ligt de huidige obligatierente nog vrij hoog. Tussen april 2019 en juni 2022 zijn er in België drie jaar lang géén staatsbons voor het brede publiek uitgegeven. De rente was toen zó laag dat er toch bijna niemand nog geïnteresseerd was om een staatsbon te kopen. Vandaag bedraagt de rente op een Belgische staatslening van 10 jaar ongeveer 3,10 %.
3. Waar en hoe koop je een obligatie?

Overheden en bedrijven die geld ophalen met de uitgifte van obligaties, maken gebruik van het netwerk van een bank. Bij grote bedragen gaat het meestal om een bankenconsortium, waarbij verscheidene banken samenwerken, vaak over de landsgrenzen heen. Als jouw bank bij de plaatsing van een obligatie betrokken is, zal je daarover normaal geïnformeerd worden. Zeker als jouw bank weet dat jij geïnteresseerd bent in obligaties.

Jammer genoeg krijgen kleine spaarders en beleggers niet altijd de kans om mee te doen. Veel obligaties worden uitgegeven in schijven van minimaal 100.000 euro. Die zijn bestemd voor professionele investeerders, zoals banken en beleggingsfondsen.
Obligaties die wel aan het brede publiek worden aangeboden, zijn vaak in een oogwenk uitverkocht. Als een interessante obligatie wordt aangeboden, moet je dus metéén toeslaan, vanaf de eerste minuut van de plaatsing.
4. Wat is het interessantst: een staatslening of een bedrijfsobligatie?

In theorie is een staatslening altijd veiliger dan een bedrijfsobligatie. Om spaarders te verleiden, moeten ondernemingen een hogere rente aanbieden.

In de praktijk is de zaak toch iets genuanceerder. Een obligatie van een grote, westerse, winstgevende onderneming is vaak veiliger dan een staatslening van bijvoorbeeld Argentinië, een land dat al diverse keren in gebreke is gebleven bij de terugbetaling van zijn leningen.

Als spaarder en belegger moet je één gouden regel in acht nemen: hoe hoger de rente op een obligatie, hoe hoger het risico dat je neemt. Bedrijven die méér dan 10 % rente aanbieden, zijn duidelijk op zoek naar geld dat ze niet meer via de bank geleend krijgen.
5. Kies je voor Europese, Amerikaanse of nog andere obligaties?

Bij buitenlandse obligaties krijg je vaak een (veel) hoger rendement. Dat komt doordat je een bijkomend risico neemt: het wisselkoersrisico. Wat heb je aan een obligatie in Turkse lira met een rendement van 20% als vervolgens de waarde van de munt keldert? Op de vervaldag kopen beleggers dan vaak een nieuwe obligatie in Turkse lira, omdat ze het wisselkoersverlies niet willen slikken. Dat is jammer genoeg alleen een uitstel van executie. Daarom koop je best obligaties in euro. Zo heb je ook geen wisselkosten bij de aan- en verkoop van de obligatie.
6. Zijn er kosten verbonden aan de aankoop van een obligatie?

Officieel zijn er aan de aankoop van een nieuwe obligatie geen kosten verbonden. Maar in de praktijk zijn er vaak verborgen kosten. Zo kan een obligatie van 1.000 euro bijvoorbeeld worden uitgegeven tegen 1.010 euro. Dat is dan de emissieprijs. In die emissieprijs zit ook de plaatsingsvergoeding voor de banken. Op de eindvervaldag krijg je maar 1.000 euro terug. Als het gaat om een obligatie met een rente van 3%, zal jouw bruto rendement daardoor lager liggen dan 3%.
De banken zijn wel verplicht duidelijk te vermelden wat het netto rendement dan wél is. Dat wordt niet alleen bepaald door de meerprijs die je bij de uitgifte hebt betaald, maar vooral door de roerende voorheffing die wordt ingehouden op de rentebetalingen. Die bedraagt 30%. Aangekochte obligaties worden op jouw effectenrekening geplaatst. Daarop rekenen veel banken ook een bewaarloon aan.

Als je een obligatie aankoopt in een ándere munt dan de euro, moet je ook rekening houden met wisselkosten, tenzij je die vreemde valuta al op jouw rekening hebt staan. De wisselkosten verschillen van bank tot bank en liggen doorgaans tussen 0,50% en 3%.

Ten slotte moet je bij de aankoop van bestaande obligaties ook rekening houden met de verlopen rente. Op de volgende jaarlijkse (tussentijdse) vervaldag zal jij, als nieuwe eigenaar van de obligatie, de volledige jaarlijkse rente uitgekeerd krijgen, ook al heb je de obligatie dan nog maar een half jaar in jouw bezit. Daarom moet je als koper ook de ‘verlopen rente’ betalen aan de vérkoper. De ‘verlopen rente’ wordt ingehouden bij jouw aankoop. Bij Belgische obligaties gaat het om de netto rente. Bij buitenlandse obligaties wordt de bruto verlopen rente ingehouden, terwijl jij als koper uiteindelijk alleen de netto rente ontvangt. Daarom koop je een buitenlandse obligatie dus best zo kort mogelijk na de (tussentijdse) rentebetaling.
7. Zijn er andere manieren om obligaties aan te kopen?

Zeker en vast. Obligaties die eerder zijn uitgegeven, worden nadien vaak verhandeld op de beurs. In de vaktaal heet dat “de secundaire markt”. Zo kan je obligaties aankopen op dezelfde manier als je aandelen aankoopt. Net zoals bij aandelen, maak je daarbij bij voorkeur gebruik van een limietkoers. Dat wil zeggen: je bepaalt zelf welke prijs je maximaal wil betalen bij een aankoop (of welke prijs je minimaal wil ontvangen bij een verkoop). Zo vermijd je dat je vanwege de beursschommelingen onverwacht méér moet betalen dan je had verwacht.
Aangezien het in dit geval gaat om een beurstransactie, zal op het transactiebedrag een beurstaks van 0,12% worden aangerekend. Jouw bank of beursmakelaar zal ook makelaarsloon aanrekenen. Dat verschilt van bank tot bank. Soms gaat het om een vast percentage (bijvoorbeeld 0,50%, met een minimum van 25 euro, bij BNP Paribas Fortis). Sommige beursmakelaars rekenen een vast bedrag aan, bijvoorbeeld 25 euro. Als je dan een aankoop doet van 10.000 euro, bedraagt het makelaarsloon maar 0,25% van het geïnvesteerde bedrag. Maar als je aankoopt voor kleinere bedragen, kan de procentuele kostprijs hoog oplopen. Bij een aankoopbedrag van 1.000 euro gaat het dan om 2,50%.
8. Kan het niet wat eenvoudiger?

Zeker. Je kan je veel moeite besparen door een obligatiefonds te kopen bij een bank of een obligatietracker op de beurs. Die fondsen moeten natuurlijk beheerd worden. Je zal dus beheerskosten en eventueel ook nog instap- en/of uitstapkosten moeten betalen. Dat knaagt uiteraard aan jouw rendement. Het is de prijs die je betaalt voor het gemak en de ontzorging die de bank aanbiedt.
Bron:"HLN"

[TimeIsMoney]

[Lieve16]

Bij ene bank betaalt u beurstaks op Europese staatsobligaties, bij andere niet

Wouter Vervenne
20/03/2025

Verscheidene banken rekenen een beurstaks aan bij de aan- en verkoop van sommige Europese staatsobligaties, hoewel dat volgens de fiscus niet moet.

Staatsobligaties van andere Europese landen kopen en verkopen is bij de ene financiële instelling interessanter dan bij de andere. Door een verschillende interpretatie van de wetgeving rekenen sommige banken en brokers een beurstaks van 0,12 procent aan, terwijl andere dat niet doen.

Dat is opmerkelijk, want de fiscus heeft onlangs geprobeerd duidelijkheid te creëren. ‘Van de beurstaks vrijgesteld zijn schatkistcertificaten of obligaties analoog aan de Belgische lineaire obligaties die zijn uitgegeven door een lidstaat van de Europese Economische Ruimte’, staat in een circulaire. De Europese Economische Ruimte omvat de landen van de Europese Unie, Noorwegen, IJsland en Liechtenstein.

Het is al langer duidelijk dat schatkistcertificaten en lineaire obligaties (OLO’s) van de Belgische staat zijn vrijgesteld van de beurstaks. De uitbreiding van die vrijstelling naar Europese effecten gebeurde op vraag van de Europese Commissie.


De circulaire verduidelijkt welke eigenschappen Europese obligaties moeten hebben om een vrijstelling van de beurstaks te genieten. De obligaties moeten onder meer een looptijd hebben van meer dan één jaar en moeten worden uitgedrukt in euro of de munt van het betreffende land. Voorts moet de uitgifte gebeuren via een aanbesteding of via een bankensyndicaat en moeten de obligaties genoteerd worden op een gereglementeerde markt of multilaterale handelsfaciliteit.

‘Niet duidelijk genoeg’
‘Voor Europese staatsobligaties is er geen helder onderscheid tussen staatsbons (wel beurstaks verschuldigd) en OLO’s (geen beurstaks)’, klinkt het bij KBC. ‘We moeten telkens een evaluatie maken.’ Bolero, de broker van KBC, heeft begin vorige week aan sommige klanten ten onrechte ingehouden beurstaks terugbetaald, vernam De Tijd.

Bolero en Keytrade Bank betalen de beurstaks terug. BNP Paribas Fortis, Belfius en ING blijven haar inhouden.
Keytrade Bank laat weten dat het geen beurstaks meer aanrekent en proactief de beurstaks terugbetaalt vanaf de datum van de circulaire (5 november 2024). Ook Saxo Bank houdt geen beurstaks meer in en betaalt te veel geïnde taks terug wanneer klanten de bank contacteren. ‘Het aantal vragen hierover is zeer laag.’

Het beurshuis Goldwasser Exchange heeft vorig jaar al zijn beleid aangepast. Het houdt sindsdien geen beurstaks meer in voor Europese staatsobligaties die aan de voorwaarden voor vrijstelling voldoen.

BNP Paribas Fortis, Belfius en ING daarentegen verwijzen naar Febelfin. ‘De circulaire heeft op het terrein nog onvoldoende duidelijkheid gecreëerd’, zegt de koepel van de Belgische banken. ‘Deze circulaire biedt dus geen voldoende solide basis om buitenlandse overheidsinstrumenten in het algemeen vrij te stellen. Ze is moeilijk toepasbaar. We overleggen met de autoriteiten over een systeem dat implementeerbaar is en de juridische zekerheid versterkt.’ Dat betekent dat die drie grootbanken nog altijd beurstaks inhouden.

Populariteit piekt
Particuliere beleggers die staatsobligaties van andere Europese landen willen kopen of verkopen, kiezen dus het best een financiële tussenpersoon die geen beurstaks aanrekent. De populariteit van obligaties is de jongste jaren sterk gestegen als gevolg van de stijging van de langetermijnrente.

De Belgische gezinnen hadden in september vorig jaar voor 46 miljard euro langlopend schuldpapier in bezit, zoals obligaties en kasbons. Het is niet duidelijk wat het aandeel is van Europese staatsobligaties in dat bedrag.

Beleggers wachten intussen ook op meer duidelijkheid over de geplande meerwaardebelasting door de regering-De Wever. Een van de vragen is of de Reynderstaks behouden wordt. Dat is een belasting van 30 procent die beleggers bij de verkoop van een beleggingsfonds moeten betalen op de meerwaarden van de obligaties in het fonds.

[ZyppBe]

Diversifieer met Australische en Nieuw-Zeelandse obligaties
https://trends.knack.be/beleggen/obliga ... bligaties/

Amerikaanse obligaties zijn nog altijd interessante beleggingen. Hoe zit het met obligaties in andere munten uit de dollarfamilie?

De onrust op de financiële markten neemt grote proporties aan. Elk sprankeltje hoop op oplossingen, een vermindering van de spanningen, een beperking van in- en uitvoerheffingen wordt telkens weer de kop ingedrukt. In Gaza laait het geweld weer op, Rwanda gooit de Belgische diplomaten het land uit, de Russische president Vladimir Poetin blaast warm en koud over het stoppen van het wapengekletter in Oekraïne. Zulke zaken zijn een gesel voor de markten. Daar komen nog onheilsberichten over een nakende recessie in de Verenigde Staten bij. Als de grootste economie van de wereld slabakt, dan zijn de gevolgen daarvan ook ver buiten de Amerikaanse landsgrenzen voelbaar. Tot daar het negatieve nieuws.
Superieur rendement

De recessievrees in de Verenigde Staten is volgens verschillende experts overdreven. De Amerikaanse economie creëert nog altijd jobs en de werkloosheidsgraad van 4 procent is laag. De indicator van de Federal Reserve van Atlanta, die een krimp van de economie voorspelt in het eerste kwartaal, krijgt misschien overdreven veel aandacht. Van een recessie is pas sprake als de economie minstens twee opeenvolgende kwartalen krimpt. Daar zien we in de data nog geen bewijzen van.

Amerikaanse obligaties zijn nog altijd interessante beleggingen. De meeste zijn vlot verhandelbaar, de grootste bedrijven krijgen een goede tot zeer goede score van de ratingbureaus en het rendement is hoger dan op gelijkaardige Europese obligaties.

Maar ook obligaties in andere munten uit de dollarfamilie kunnen niet tippen aan leningen in Amerikaanse dollar. Kwaliteitsobligaties in Amerikaanse dollar leveren ten minste 1 procent meer rendement op dan gelijkaardige Australische en Nieuw-Zeelandse effecten. De Canadese dollar is de minst interessante op vlak van rendement. In de tabel Obligaties in Canadese en Nieuw-Zeelandse dollar vindt u enkele voorbeelden van obligaties uitgegeven door kwaliteitsdebiteuren met verschillende looptijden.





Canadese dollar

In Canada bedroeg de beleidsrente in juli 2023 5 procent. Sindsdien werd een dalende trend ingezet. In stapjes van 0,5 en 0,25 procentpunt ging het tot 2,75 procent. De inflatie blijft er onder de beoogde 2 procent, maar moet permanent gemonitord worden, want nu en dan zien we een heropflakkering. Momenteel bedraagt de inflatie 1,9 procent. Dat is een procentpunt lager dan in maart vorig jaar. Ook de lange rente evolueert neerwaarts, tot 3 procent. Maar de daling is relatief, want amper vijf jaar geleden bedroeg de tienjaarsrente slechts 0,6 procent.

Mark Carney, de voormalige centrale bankier, is onlangs beëdigd als de nieuwe premier van Canada. Dat plaatst hem in een positie om tarieven van de Amerikaanse president Donald Trump aan te pakken, die de handelsafhankelijke Canadese economie ernstig zouden kunnen treffen. Nu de begrotingscyclus voor 2025 begint, geeft S&P Global Ratings aan dat de bestaande druk kan leiden tot tragere economische groei en verminderde inkomsten. De Amerikaanse regering heeft een taks van 25 procent opgelegd op bijna alle import uit Canada, samen met een tarief van 10 procent op Canadese energie. Als reactie daarop kondigde Canada een tarief van 25 procent aan op Amerikaanse import.

Al die heisa doet de Canadese dollar geen deugd. De munt verloor het voorbije jaar al 5,8 procent van zijn waarde tegenover de euro. We zijn momenteel geen koper van obligaties in die munt. Het verschil in rendement met papier in euro is klein (minder dan 0,25%). Dan liever de Australische of de Nieuw-Zeelandse dollar.

Australische en Nieuw-Zeelandse dollar

Het rendement op tienjarige obligaties in Australische dollar scheelt niet veel in van dat op obligaties in Nieuw-Zeelandse dollar. Beide landen worden weleens in een adem genoemd. Ze hebben ook veel gemeen. Beide behoren tot het Gemenebest van Naties. Dat is een samenwerkingsverband van landen die historisch gezien verbonden zijn met het Britse Rijk. Koning Charles III is er officieel koning, maar de landen functioneren als zelfstandige parlementaire democratieën.

De economie van Australië is sterk afhankelijk van de export, vooral naar China, Japan en Zuid-Korea. IJzererts is het grootste exportproduct, voornamelijk naar China. Het land is één van de grootste goudproducenten ter wereld. Daarnaast is het de belangrijkste exporteur van rundvlees. Ook Nieuw-Zeeland exporteert veel, vooral naar China, Australië en de Verenigde Staten. De economie leunt zwaar op de agrarische sector. Zuivel, lams- en schapenvlees zijn wereldberoemd. Net zoals in Australië zijn enorm uitgestrekte gebieden onbewoond.

De Australische beleidsrente (4,10%) daalde in februari even, maar ze ligt nog steeds bijna 2 procent hoger dan vijf jaar geleden. In Nieuw-Zeeland bedraagt dezelfde rente 3,75 procent, anderhalve procent minder dan twee jaar geleden. In beide landen ligt de inflatie net boven het streefcijfer van 2 procent. Er bestaat dus geen grote druk om de rente snel verder te doen zakken. De overheidsfinanciën zijn in beide landen voorbeeldig op orde.

Obligaties in Australische en Nieuw-Zeelandse dollar zijn het overwegen waard als diversificatie. Het rendement ligt 1 tot 1,5 procent hoger dan in euro. Maar wegens de spanningen op het wereldtoneel is voorzichtigheid geboden. Australië en Nieuw-Zeeland zitten nog niet in het oog van de storm veroorzaakt door de presidenten Trump en Poetin, maar ze zijn erg afhankelijk van de handel met China. En het is verre van uitgesloten dat ook die grootmacht zich binnenkort gaat manifesteren als protagonist op het militaire toneel, met Taiwan als eerste doelwit.

[Huismus]

[charel01]

‘De uitverkoop van Amerikaans staatspapier gaat dieper dan de aandelencrash’


Staat de markt voor Amerikaans staatspapier, dé vluchthaven in bange beurstijden, op het punt te breken? Dat de rente op 10-jarige obligaties blijft stijgen in plaats van te dalen, doet markten speculeren over wegsijpelend vertrouwen in de VS. Zo’n ‘regimeverandering’ heeft verstrekkende gevolgen.

Voor de derde dag op rij is iets vreemds gaande in de markt voor het 10-jarige en het 30-jarige Amerikaanse staatspapier, Treasuries in jargon. Zeker de obligaties met een looptijd van tien jaar gelden normaal gezien als een wereldwijd baken van stabiliteit.

Als de aandelenbeurzen stevige klappen krijgen, zoals de voorbije week het geval was als gevolg van president Donald Trumps ongeziene handelstarieven, fungeren Treasuries als favoriete vluchthaven. Beleggers verkopen dan hun riskante activa als aandelen om de opbrengst ervan te parkeren in ‘risicovrije’ Amerikaanse overheidsobligaties. Door staatspapier te kopen stuwen ze de koersen ervan, wat correspondeert met een lager rendement (dalende rente).

Alleen zit het rendement op Treasuries al enkele dagen hardnekkig in de lift. Maandag kende 10-jarig papier zelfs een forse rentestijging van 35 basispunten tot bijna 4,22 procent. Sindsdien ging de klim onverminderd door. Woensdag tikte de rente bijna 4,52 procent aan.


Twee verklaringen voor wat gaande is springen eruit, de ene al zorgwekkender dan de andere. De eerste heeft het over professionele beleggers die in sneltempo risico afbouwen en daarbij Treasuries verkopen om verliezen elders in hun portefeuille te stelpen.
Druk op het systeem

Er wordt vooral gekeken naar hedgefondsen die omvangrijke margin calls ontvangen van banken die hen geld geleend hebben om mee te speculeren. Oplopende verliezen op die speculatieve posities nopen de banken extra onderpand te vragen in de vorm van cash. Hedgefondsen vinden die door Treasuries te verkopen. Dat stuwt de rente op die laatste.

Daarbij speelt nog iets gevaarlijkers. Hedgefondsen hebben grote speculatieve posities opgebouwd in Treasuries en verwante producten, met een stevige schuldhefboom - geleend geld - om het rendement te boosten. Marktwatchers hebben het over duizenden miljarden dollars die belegd zijn in die strategie. Het afbouwen ervan kan druk zetten op het hele financieel systeem, en mogelijk de Amerikaanse centrale bank dwingen te interveniëren door staatspapier op te kopen en zo de markt te stabiliseren. Iets gelijkaardig gebeurde bij de uitbraak van de coronapandemie in 2020.

Een tweede verklaring voor de vlucht uit Treasuries gaat uit van een fundamentele shift waarvoor al even gewaarschuwd wordt: dat Trump met zijn radicale tariefoorlog het vertrouwen in de VS als financiële vluchthaven uitholt. ‘De uitverkoop van Treasuries signaleert mogelijk een regimeverandering waarbij Amerikaans staatspapier niet langer fungeert als obligatievluchthaven’, zegt Ben Wiltshire, een rentestrateeg bij Citi, in de zakenkrant Financial Times.


George Saravelos, een valutastrateeg bij Deutsche Bank, ziet zijn waarschuwingen voor een vertrouwenscrisis in de dollar stilaan bewaarheid. ‘We zijn getuige van een gelijktijdige instorting van de prijs van alle Amerikaanse activa, waaronder aandelen, de dollar en de obligatiemarkt.’ Met een de-dollarisering die volgens Saravelos sneller gaat dan verwacht ‘betreedt het wereldwijde financiële systeem onbekend terrein’. Sinds begin dit jaar verloor de dollar al 6 procent van zijn waarde tegenover de euro.
Exceptionalisme in gevaar

Philippe Gijsels, de hoofdstrateeg van BNP Paribas Fortis, meent dat het Amerikaanse exceptionalisme - met diepe kapitaalmarkten die geld uit heel de wereld aantrekken - in gevaar komt. Met alle gevolgen van dien. ‘De verliezen op de aandelenmarkten zijn spectaculair en erg zichtbaar, maar wat nu in de markt voor Treasuries gebeurt, is veel diepgaander. Dat gaat over de status van vluchthaven, iets waar beleggingsportefeuilles wereldwijd op gebouwd zijn.’


Volgens Gijsels is moeilijk vast te stellen welke verklaring nu doorweegt in de Amerikaanse rentestijging, maar hij gelooft dat de belangrijkste aandrijver in China te vinden is. ‘De marktvrees dat China versneld zijn reserves met Treasuries afbouwt, is volgens mij doorslaggevend. De overheid heeft er de voorbije jaren haar positie in Treasuries al afgebouwd, maar dat gebeurde niet al te zichtbaar en niet te snel. Een snelle verkoop zou namelijk tot grotere prijsdruk en verliezen leiden, terwijl een te zichtbare afbouw een reactie van de VS zou kunnen uitlokken.’

Dat laatste is niet langer een bezwaar voor China, dat nog 760 miljard dollar aan Treasuries bezit. Gijsels: ‘Door via een versnelde verkoop van zijn Treasuries de Amerikaanse rente te stuwen (waardoor de overheid duurder moet lenen, red.), kan China terugslaan in de escalerende handelsoorlog. Met een opbod in importtarieven is het zelf de grootste verliezer, omdat China veel meer uitvoert naar de VS dan het invoert. Een ander wapen is de bewuste verzwakking van de Chinese munt, wat Chinese producten relatief goedkoper maakt voor Amerikaanse importeurs die in dollar betalen.’

Nu kelderende aandelen gepaard gaan met dalende koersen van Amerikaans staatspapier, faalt de diversificatie van de klassieke 60/40-portefeuille (60% in aandelen, 40% in obligaties), signaleert Gijsels. Het idee dat dalende aandelen gecompenseerd worden door stijgende obligaties, gaat niet langer op. ‘Waar moet je nog heen? Je ziet nu vooral een vlucht naar kortlopende schuldpapier, veilige munten als de yen en de Zwitserse frank, en goud.’
Bron:"De Tijd"

[charel01]

Zijn obligaties veiliger dan aandelen? Paul D’Hoore beant­woordt 8 vragen: “Als spaarder en belegger moet je één gouden regel in acht nemen"
Veel mensen staan sinds de Amerikaanse importheffingen een week geleden werden aangekondigd argwanend tegenover aandelen. Door de zware koersdalingen op de beurs, gaan ze op zoek naar alternatieven voor hun spaargeld. Zijn obligaties een interessant alternatief? HLN-geldexpert Paul D’Hoore beantwoordt er acht vragen over: “Zo zie je of een obligatie veilig is.”
1. Een obligatie, wat is dat?
“We spreken kortweg altijd over een obligatie, maar voluit heet dat eigenlijk een obligatielening. En daarmee is de essentie al gezegd. Wie een obligatie koopt, leent zijn geld uit. Hoe lang je jouw geld uitleent, ligt op voorhand vast. Dat heet de looptijd van de obligatie. Als de looptijd erop zit, bereiken we de eindvervaldag. Op die dag krijg je je uitgeleende bedrag terug.”

“Om je geld te willen uitlenen, krijg je een vergoeding. Ook die ligt op voorhand vast, bijvoorbeeld 3 procent. Die vergoeding, de rente, krijg je elk jaar, zolang je obligatie loopt. Normaal ligt de rente op een obligatie hoger dan die op een spaarboekje. Dat is logisch. Het geld op jouw spaarboekje, blijft elke dag beschikbaar. Het geld dat je in een obligatie hebt gestopt, is pas weer beschikbaar op de eindvervaldag.”

“Obligaties worden zowel uitgegeven door overheden als door bedrijven. Als de uitgever een land is, spreken we van een staatslening of een staatsbon. Als het gaat om een onderneming die geld ontleent, is dat een bedrijfsobligatie.”
2. Wat is het belangrijkste verschil tussen een obligatie en een aandeel?
“Als je een obligatie koopt, leen je dus jouw spaargeld uit aan een overheid of een bedrijf. Als je een aandeel koopt, is er absoluut geen sprake van een lening. Bij de plaatsing van aandelen, gaat het geld naar het bedrijf en word jij aandeelhouder. Je kan nooít je geld terugvragen aan het bedrijf. Het enige wat je kan doen, is jouw aandelen verkopen aan iemand anders.”
“Die verkoop gebeurt op de beurs. Je verkoopt dus aan een onbekende tegenpartij. Maar vooral: je krijgt niet zomaar jouw geïnvesteerde bedrag terug. Op de beurs wordt de prijs van aandelen bepaald door vraag en aanbod. Als je een aandeel verkoopt, kan je dus zowel prachtige meerwaarden boeken en grote verliezen lijden. Bij een obligatie daarentegen, krijg je op de vervaldag netjes het uitgeleende bedrag terug.”
3. Waar en hoe koop je een obligatie?
“Overheden en bedrijven die geld ophalen met de uitgifte van obligaties, maken gebruik van het netwerk van een bank. Bij grote bedragen gaat het meestal om een bankenconsortium, waarbij verscheidene banken samenwerken, vaak over de landsgrenzen heen.”

“Als jouw bank bij de plaatsing van een obligatie betrokken is, zal je daarover normaal geïnformeerd worden. Zéker als jouw bank weet dat jij geïnteresseerd bent in obligaties. Jammer genoeg krijgen kleine spaarders en beleggers niet altijd de kans om mee te doen. Veel obligaties worden uitgegeven in schijven van minimaal 100.000 euro. Die zijn bestemd voor professionele investeerders, zoals banken en beleggingsfondsen.”
“Obligaties die aan het brede publiek worden aangeboden, zijn vaak in een oogwenk uitverkocht. Als een interessante obligatie wordt aangeboden, moet je dus meteen toeslaan, vanaf de eerste minuut van de plaatsing.”
4. Wat is het interessantst: een staatslening of een bedrijfsobligatie?
“In theorie is een staatslening altijd veiliger dan een bedrijfsobligatie. Om spaarders te verleiden, moeten ondernemingen een hogere rente aanbieden. In de praktijk is de zaak toch iets genuanceerder. Een obligatie van een grote, westerse, winstgevende onderneming is vaak veiliger dan een staatslening van bijvoorbeeld Argentinië, een land dat al diverse keren in gebreke is gebleven bij de terugbetaling van zijn leningen.”

“Als spaarder en belegger moet je één gouden regel in acht nemen: hoe hoger de rente op een obligatie, hoe hoger het risico dat je neemt. Bedrijven die méér dan 10 procent rente aanbieden, zijn duidelijk op zoek naar geld dat ze niet meer via de bank geleend krijgen.”
5. Kies je voor Europese, Amerikaanse of nog andere obligaties?
“Bij buitenlandse obligaties krijg je vaak een (veel) hoger rendement. Dat komt doordat je een bijkomend risico neemt: het wisselkoersrisico. Wat heb je aan een obligatie in Turkse lira met een rendement van 20 procent als vervolgens de waarde van de munt keldert?”
“Op de vervaldag kopen beleggers dan vaak een nieuwe obligatie in Turkse lira, omdat ze het wisselkoersverlies niet willen slikken. Dat is jammer genoeg alleen een uitstel van executie. Daarom koop je best obligaties in euro. Zo heb je ook geen wisselkosten bij de aan- en verkoop van de obligatie.”
6. Hoe weet je of een obligatie veilig is?
“Dat zie je aan de zogenoemde ‘rating’. Dat is een score die wordt toegekend door ratingagentschappen die de kredietwaardigheid van landen en bedrijven beoordelen. De drie belangrijkste kredietbeoordelaars zijn Standard & Poor’s, Moody’s en Fitch.”

“Ze gebruiken verschillende combinaties van letters en cijfers, maar ze hebben wel grotendeels dezelfde indeling in een twintigtal categorieën. Er is vooral de onderverdeling in investment grade en speculative grade. Simpel gezegd: obligaties met een investment grade mag je kopen; obligaties met een speculative grade zijn speculatief, en daar blijf je beter vanaf. In klare taal: dat zijn de zogenoemde rommelobligaties (junk bonds).”
7. Zijn er kosten verbonden aan de aankoop van een obligatie?
“Officieel zijn er aan de aankoop van een nieuwe obligatie geen kosten verbonden. Maar in de praktijk zijn er vaak verborgen kosten. Zo kan een obligatie van 1.000 euro bijvoorbeeld worden uitgegeven tegen 1.010 euro. Dat is dan de emissieprijs. In die emissieprijs zit ook de plaatsingsvergoeding voor de banken.”
“Op de eindvervaldag krijg je maar 1.000 euro terug. Als het gaat om een obligatie met een rente van 3 procent, zal jouw bruto rendement daardoor láger liggen dan 3 procent. Obligaties die eerder zijn uitgegeven, worden nadien vaak verhandeld op de beurs. In de vaktaal heet dat ‘de secundaire markt’. Zo kan je obligaties aankopen op dezelfde manier als je aandelen aankoopt.”
8. Als je schrik hebt gekregen van de beurs, kan je dan beter switchen van aandelen naar obligaties?
“Dat zou ik niét doen. Met veilige obligaties zal je een rendement behalen dat in het beste geval in de buurt van de inflatie ligt. Je behoudt dan wel jouw koopkracht, maar je spaargeld groeit niet aan.”

“Op langere termijn haal je altijd een beter rendement met aandelen. Tenzij je stommiteiten begaat, natuurlijk. Een héél grote stommiteit is het aankopen van aandelen als de beurs heel duur is en ze vervolgens (vandaag) met groot verlies verkopen. Je moet uiteraard het omgekeerde doen. Vandaag ben ik dus méér dan ooit geïnteresseerd in de aankoop van aandelen en niét van obligaties.”
Bron:"HLN"

Ieder zijn mening natuurlijk, ik heb wel wat obligaties ingeslagen. Geen stress aan mijn hoofd, brengen meer op dan een spaarboekje. Zoveel te ouder dat je wordt moet je ook rekening houden met je beleggingshorizon en ingeval van een sterfgeval bezorg je je partner heel wat minder kopzorgen als die geen interesse in de beurs heeft en je zal maar aandelen erven als er juist een crash is geweest.

[charel01]

Obligaties VS en dollar verliezen status als veilige haven, ‘ernstige financiële crisis dreigt’
De onrust op de aandelenmarkten als gevolg van Trumps rigide, maar weinig consistente importheffingenbeleid kan overslaan naar de obligatiemarkten, schrijft voormalig IMF-beleidsadviseur Hun Tran van de Amerikaanse denktank Atlantic Council. Volgens Tran worden Amerikaanse obligaties én de dollar steeds minder gezien als de veilige havens die zij altijd waren, en neemt de verkoopdruk ook hier toe. ‘Als niets gedaan wordt aan deze spanningen, dreigt een ernstige financiële crisis.’

Tran signaleert niet alleen verkoopdruk in de markt voor Amerikaans staatspapier, maar ook in de markt voor kortlopende financiering in Amerikaanse dollars. Hij benadrukt dat de druk op deze markten, 'die cruciaal zijn voor het soepel functioneren van het mondiale financiële stelsel', in de gaten gehouden moet worden.
'Als deze spanningen niet worden aangepakt, kunnen ze leiden tot een bevriezing van de financiële markten, waardoor het risico van een ernstige financiële crisis toeneemt', aldus Tran.
Markten gedragen zich anders

Wanneer financiële markten onder druk komen te staan, verplaatsen beleggers hun geld meestal naar veilige havens zoals de Amerikaanse dollar en Amerikaanse staatsobligaties. Deze keer gedragen de markten zich echter anders, constateert Tran. Toen Trump op 2 april de nóg hogere heffingen aankondigde, bedroeg de tienjaarsrente op Amerikaanse staatsobligaties 4,17 procent. De rente daalde inderdaad (wat betekent dat de obligatiekoersen stegen) de daaropvolgende dagen tot 3,96 procent op 4 april.
Maar de week daarop steeg de rente tot 4,34 procent, toen de aandelenmarkt steeg nadat Trump de negentig dagen uitstel had aangekondigd. 'Dit is tegen de verwachtingen in, gewoonlijk daalt de rente op Amerikaanse staatsobligaties tijdens onrust op de markt, omdat beleggers naar Amerikaanse staatsobligaties gaan als veilige haven.'
Zwakke dollarindex

Ook de Amerikaanse dollarindex verzwakte in plaats van te stijgen zoals meestal gebeurt tijdens marktvolatiliteit omdat internationale investeerders meestal naar de Amerikaanse dollar vluchten bij wijze van veiligheid.
Dit, en de matige prestaties van Amerikaanse obligaties wijzen erop dat de status van Amerikaans staatspapier en de dollar hun status als veilige havens aan het verliezen zijn. Tran wijst er bovendien op dat het aandeel buitenlandse houders van Amerikaans staatspapier gedaald is van meer dan 50 procent in 2008 tot ongeveer 30 procent op dit moment.
Internationale besmetting

De verhoogde volatiliteit op de Amerikaanse markt voor staatsobligaties is overgeslagen naar de wereldwijde obligatiemarkten, zodat ook daar de volatiliteit is toegenomen, betoogt Tran. Zo steeg de rente op Duitse Bunds met een looptijd van twee jaar met twintig basispunten, maar zakte daarna weer weg. En afgelopen week stegen Japanse staatsobligaties met een looptijd van tien jaar met dertien basispunten. 'Dit zijn ongewoon grote stijgingen voor deze staatsobligatiemarkten.'
Carry trades verliezen

De gestegen rente in een context van grote volatiliteit op zowel de Amerikaanse als de internationale obligatiemarkten en de versterking van belangrijke valuta's zoals de yen en de euro hebben volgens Tran geleid tot verliezen bij de zogeheten carry trades. Dit zijn investeringsconstructies in de valutamarkt waarbij internationale beleggers geld lenen in lanen met een lage rente en dit investeren in landen met een hoge rente. Veel beleggers wikkelen nu hun carry-trades af, wat weer tot extra verkoopdruk leidt.
Fed onder vergrootglas

Door alle spanningen in de financieringsmarkten leiden ertoe dat steeds meer beleggers, analisten en beleidsmakers kijken wat de Amerikaanse centrale bank Fed gaat doen. Wereldwijde marktpartijen zijn er immers aan gewend dat in tijden van crises de Fed het financiele systeem aan liquide middelen helpt (in Amerikaanse dollars, uiteraard) om ernstige financiële crises te stabiliseren. In toenemende mate wordt nu getwijfeld aan het vermogen van de Fed om dat nog langer te doen.

Het hoge tarief in de Verenigde Staten zal ongetwijfeld een effect hebben op de Amerikaanse prijsinflatie, maar Fed-functionarissen hebben al laten weten te willen wachten met versoepeling totdat meer duidelijk is over welke invloed de heffingen hebben op de inflatie en de inflatieverwachtingen. De Fed zal volgens Tran vooral terughoudend zijn omdat een vroege versoepeling door beleggers kan worden geïnterpreteerd als een preventieve versoepeling om een bodem onder de onrust op de markt te leggen.
Bron:"BNR"
Je zal maar obligaties in Dollar hebben.