Politiek (België)

[charel01]

Gennez (Vooruit) trekt rode lijn: “Als ze het regeerak­koord niet wensen uit te voeren, is er geen regering”
https://www.hln.be/binnenland/gennez-vo ... ae61e872f/

[charel01]

Al na twee misstappen uitkering kwijt: zo gaat Zuhal Demir werklozen harder aanpakken
Vlaams minister van Werk Zuhal Demir (N-VA) draait werklozen de duimschroeven aan. Zo kan wie weinig moeite doet om een job te vinden al na twee maanden zijn uitkering verliezen in plaats van negen vroeger. Werkgevers moeten ook meer feedback geven, zodat de overheid weet of sollicitanten wel hun best deden. “Het was tot nu toe allemaal te vrijblijvend”, zegt Demir.
Nooit eerder waren er zoveel Vlamingen aan het werk. Ook de werkloosheid staat met 3,3 procent op een historisch dieptepunt. “Maar er is tegelijk een groep werkzoekenden die duidelijk extra hulp nodig heeft om aan een job te geraken”, zegt minister Vlaams minister van Werk Zuhal Demir (N-VA). Op haar voorstel keurde de Vlaamse regering vrijdag de New Deal voor werkzoekenden goed. Samengevat: het beleid wordt strenger en aanklampender.

“Het was tot nu toe allemaal te vrijblijvend”, zegt Demir. “We gaan korter op de bal spelen. Dat is nodig, zeker nu bedrijven moeilijk personeel vinden. Er zijn 60.000 openstaande vacatures, terwijl er nog altijd 215.000 werkzoekenden zijn in Vlaanderen. Hoe langer mensen zonder job zitten, hoe kleiner de kans ook wordt dat ze aan werk geraken. Daarom willen we werkzoekenden beter begeleiden met de VDAB, maar in ruil vragen we ook iets terug, namelijk dat er actief wordt gezocht naar een job. We sluiten met iedere werkzoekende in Vlaanderen een nieuw contract, een New Deal.”

Wat verandert dat precies?
1. Sneller uitkering kwijt

Werkzoekenden mochten vroeger drie misstappen begaan. Dat worden er nu nog maar twee. Wie bijvoorbeeld niet komt opdagen voor een sollicitatiegesprek, zal een bindend contract moeten tekenen met afspraken. Houdt hij of zij zich een tweede keer niet aan die afspraak, heeft dat meteen financiële gevolgen. De controledienst van de VDAB kon in het verleden al uitkeringen schorsen (in 2024 gebeurde dat bijna 11.000 keer), maar Demir wil de gemiddelde strafmaat nu flink optrekken. “De VDAB kan een uitkering vier weken tot een jaar schorsen, maar de bedoeling is om voor bepaalde sancties meteen hogere straffen te geven. Dat zal mensen ook motiveren om hun kansen te grijpen.”

Na overleg met de federale Rijksdienst voor Arbeidsvoorziening (RVA) kan de VDAB ook de uitkering definitief schorsen. Die schorsing vervalt pas nadat iemand opnieuw aan het werk gaat. Finaal kan de RVA iemand ook helemaal uitsluiten van een uitkering. Demir wil in overleg gaan met federaal minister David Clarinval (MR) om de regio’s daar zelf beslissingrecht in te geven.
2. Meer controle: doen sollicitanten wel hun best?

Er komt meer controle op de aanwezigheid en attitude van sollicitanten. Met andere woorden: de regering wil weten of werkzoekenden wel komen opdagen en hun best doen. “Vandaag geeft slechts 10 procent van de werkgevers feedback”, zegt Demir. “Dat cijfer moet flink omhoog. Zo krijgen we meer zicht op de sollicitaties. Is de werkzoekende komen opdagen? Was hij geïnteresseerd? Vandaag gebeurt het dat mensen gewoon een handtekening komen vragen, omdat ze anders weten dat ze hun uitkering kwijt zijn. Dat soort schijnsollicitaties willen we beter opsporen en sneller bestraffen.”
3. Geen sollicitaties meer vanuit het buitenland

Sollicitanten zullen ook niet meer vanuit het buitenland mogen solliciteren. “Ze moeten fysiek een contract komen ondertekenen en ook fysiek op gesprek komen, in plaats van online”, zegt Demir. “Daardoor pakken we het misbruik aan van mensen die maanden in het buitenland verblijven en daar een uitkering krijgen.”
4. Snellere bestraffing

“Als we na twee maanden vaststellen dat iemand niet actief naar werk zoekt, kan er een sanctie worden opgelegd” zegt Demir. Tot nu toe kon dat pas na negen maanden. Ook andere deadlines worden flink verkort. “Werkzoekenden die niet komen opdagen krijgen na ten laatste tien dagen een nieuwe afspraak”, zegt Demir. “Vroeger was dat een maand. Bij een sollicitatie krijgen de werkzoekenden ook nog maximaal vijf werkdagen om effectief te solliciteren. Voordien was er daarvoor zelfs geen deadline. Ook de verwerkingstermijn om een dossier door te sturen naar de Controledienst voor een eventuele sanctie wordt verkort, van een maand naar tien dagen.” Opvallend: vandaag moet de VDAB een ‘fysiek verhoor' organiseren voor er een sanctie mag worden uitgesproken. Dat zal niet meer standaard gebeuren, maar enkel nog als de werkzoekende vraagt om gehoord te worden.
5. VDAB: minder opleidingen, meer bemiddelaars

Om al die controles uit te voeren en werkzoekenden beter te begeleiden, moet de VDAB meer bemiddelaars inzetten. De bedoeling is om veel meer in de wijken te gaan werken. Nu heeft de VDAB bijvoorbeeld een poetsmobiel die in heel Vlaanderen rondrijdt om mensen te laten kennismaken met de schoonmaaksector. Dergelijke mobielen komen er ook voor andere knelpuntberoepen, zoals de zorgsector, onderwijs en kinderopvang. Ze zullen opduiken in wijken waar de werkloosheid hoog ligt.

“Binnen de VDAB, waar 5.000 mensen werken, zal er intern geschoven worden om daar personeel voor vrij te maken”, zegt de minister. Het gaat om de afslanking van tussen- en managementstructuren, maar ook om de afbouw van het aantal VDAB-opleidingen. “Er zijn vandaag in Vlaanderen ruim 1.000 opleidingen bij de VDAB, Syntra en het volwassenenonderwijs”, zegt Demir. “Moet de VDAB dan bijvoorbeeld een opleiding fotografie organiseren? Het is beter te focussen op knelpuntberoepen.”
Bron:"HLN"

[ex-stoploss]

Er zijn 60.000 openstaande vacatures, terwijl er nog altijd 215.000 werkzoekenden zijn in Vlaanderen.

de VDAB, waar 5.000 mensen werken,

Dus een leger van 5000 VDAB-ambtenaren slaagt er niet in om 215.000 werkzoekenden te koppelen aan 60.000 openstaande vacatures ??? Dat kan toch geen probleem zijn met zulk een overaanbod van werkzoekenden ?

[Duke]

Er zijn 60.000 openstaande vacatures, terwijl er nog altijd 215.000 werkzoekenden zijn in Vlaanderen.

de VDAB, waar 5.000 mensen werken,

Dus een leger van 5000 VDAB-ambtenaren slaagt er niet in om 215.000 werkzoekenden te koppelen aan 60.000 openstaande vacatures ??? Dat kan toch geen probleem zijn met zulk een overaanbod van werkzoekenden ?

De VDAB waar 5000 mensen WERKEN? is er daar geen probleem met het WERKwoord?

[Freddy]

Arm België.

Wat de mensen niet beseffen, bij gebrek aan historische kennis en mensen die hen daarover nog informeren, is dat België begin jaren 2000 best een gezonde staat was. Met de complimenten van de zuiveringskuur van Dehaene om bij de Euro te kunnen. Het overheidsbeslag lag er een tikje hoger dan onze buurlanden Nederland en Duitsland, maar echt niet zo uitgesproken veel meer. Nu ligt ons overheidsbeslag echter een pak hoger.

Ook het aantal mensen dat voor de overheid werkt is enorm gestegen in vergelijking met toen.

En dan heb ik het natuurlijk nog niet over het aantal OCMW uitkeringen, langdurig zieken en illegalen.

Laat staan dat ik de vergelijking zou maken met Zwitserland (ook een verzorgingsstaat, maar dan met topinfrastructuur en amper in de 30% overheidsbeslag)

Dat allemaal natuurlijk met de complimenten van de regering Verhofstadt, die al die positieve ontwikkelingen van Dehaene wetens en willens heeft verkwanseld om wat postjes te kunnen pakken. Er is een historische gemiste kans om België fundamenteel beter en welvarender te zien worden in de plaats van de verstarring waarmee we nu zitten.

De mensen beseffen echt niet hoeveel lager we al weggegleden zijn. En al helemaal niet hoeveel we nog gaan vallen zonder fundamentele veranderingen. En waarom? Wat voor positiefs kregen we in de plaats voor al dat bijkomend overheidsingrijpen? En dan toch pleiten er nog mensen om het erger te maken, om nog meer geld in niet-productieve zaken te steken, om nog meer regeltjes te maken, en om daar nog meer overheidspersoneel voor aan te trekken. Terwijl we al een heel sterk gereguleerd socialistisch staatsbestel hebben hoor. En het regeerakkoord, als het al uitgevoerd raakt, vertraagt het verval maar is echt geen keerpunt. Integendeel, de kans is niet ondenkbeeldig dat de eerstvolgende regering weer een dieprode koers gaat varen en de invoering van zaken zoals de meerwaardebelasting gaat gebruiken om die drastisch op te trekken en te verruimen.

Er zou eens echt iemand / een academische of non-profit organisatie met gezag moeten beginnen simpele maar onderbouwde communicatie op te stellen die mensen op heldere wijze uitlegt hoe economisch verkalkt onze samenleving aan het worden is, welke rampen er op ons aan het af aan het komen zijn qua schuldenlast en pensioenlast, en dat we er met al die extra socialicering van onze samenleving collectief echt niet beter maar net slechter aan toe zijn.

Er zijn 60.000 openstaande vacatures, terwijl er nog altijd 215.000 werkzoekenden zijn in Vlaanderen.

de VDAB, waar 5.000 mensen werken,

Dus een leger van 5000 VDAB-ambtenaren slaagt er niet in om 215.000 werkzoekenden te koppelen aan 60.000 openstaande vacatures ??? Dat kan toch geen probleem zijn met zulk een overaanbod van werkzoekenden ?

You can lead a horse to water, but you can't make it drink.

[Duke]

In de zeventiger jaren had België 0 Belgische Frank schulden. Ik ga er mee akkoord dat we 2 petroleumcrisissen gehad hebben waardoor er schuld gemaakt werd. Er werden ook , en masse, mensen ontslagen. Maar de oplossingen zijn uit gebleven. Een lange sliert werklozen werd gewoon achter gelaten in plaats van werkplaatsen te scheppen. De schuld was een gemakkelijk instrument geworden voor de politiekers, van elke kleur, waardoor ze maar bleven schuld maken. Begin jaren tachtig werd men wakker door beslissingscentra aan te trekken voor bedrijven die in België wilden investeren. Een nieuw instrument werd gecreëerd namelijk de AFV-aandelen waardoor de beurs aantrekkelijk werd. Ook de kleine man werd stilletjes aan naar de beurs gelokt daardoor. Dan heeft Verhofstadt er mede voor gezorgd dat de Generale Maatschappij van België verkocht werd aan de Fransen. Mede door een zogezegd vijandelijk overnamebod door Carlo De Benedetti. De Luikse syndicaten waren zo fier op hun Italiaan dat ze hun natte droom niet konden verbergen en de koppen hielden in alle kranten. Zelf de toenmalige minister van financiën, Marc Eyskens, kon het niet nalaten om met een broederlijke accolade in de kranten te prijken. De Generale Maatschappij van België moest blijkbaar verdwijnen uit het financiële landschap. Zou men toen wat meer de Generale Maatschappij van België gesteund hebben dan zou België met zijn energie niet van Frankrijk afhankelijk geweest zijn. Zou men toen dat bedrijf gesteund hebben dan zouden wij Belgen nu trots kunnen geweest op onze economie. Nu ben ik niet meer zo trots en zie het, met de actuele kijk op de zaken, niet zo rooskleurig meer, mede door de actuele geopolitieke strubbelingen overal in de wereld natuurlijk.

[Wally2025]

Uit Sampol :
De begrotingsmythologie van Arizona I

Hielke Van Doorslaer - Wetenschappelijk medewerker Denktank Minerva
12 februari 2025

Het regeerakkoord steunt nogal sterk op ‘mythologisch’ denken: forse besparingen worden vergoelijkt met absurde analogieën, kromme redeneringen en een algemeen doemdenken over overheidsschulden.

Arizona I is een feit. Als zelfbenoemde ‘herstel- en saneringsregering’ stelt ze een forse besparingsoefening van 18 miljard euro in het vooruitschiet. De budgettaire stand van het land maakt immers dat er geen andere keuze is dan de broeksriem aan te halen. “We zullen allemaal offers moeten brengen,” klinkt het in de regeerverklaring.

Maar klopt dat uitgangspunt wel? Het regeerakkoord steunt nogal sterk op ‘mythologisch’ denken: forse besparingen worden vergoelijkt met absurde analogieën, kromme redeneringen en een algemeen doemdenken over overheidsschulden. Veel van die misvattingen worden bovendien ritueel herhaald waardoor het publiek ze als ‘evident’ is gaan beschouwen. De waarheid is dat de Belgische begrotingssituatie ernstig is, maar minder dramatisch dan vaak wordt voorgesteld. Het erkennen van die realiteit zou echter de geliefde retoriek van deze regering over ‘moeilijke, maar noodzakelijke’ keuzes ondermijnen, en aantonen dat een fors besparingsbeleid eerder politiek gemotiveerd dan economisch onvermijdelijk is.

We bespreken kort enkele mythes waarop de regering-De Wever I steunt.
MYTHE: 'DE STAAT IS ALS EEN HUISHOUDEN EN KAN NIET MEER UITGEVEN DAN ER BINNENKOMT'

De (hoge) Belgische schuldgraad is minder problematisch dan velen graag doen uitschijnen. Dat is in de eerste plaats omdat staatsschuld niet gelijk te stellen is aan private schuld. Het belangrijkste verschil: een huishouden gaat dood, de staat niet. Voor een overheid gelden daarom andere wetten dan voor een huishouden. Regeringen hebben geen duidelijk eindpunt waarop alle schulden vereffend moeten zijn. Daardoor kan een staat probleemloos oude schulden afbetalen met nieuwe. In tegenstelling tot een huishouden beschikt een overheid ook over een centrale bank die de leenkosten onder controle kan houden. En overheden kunnen ook rekenen op een financiële sector om hun schulden gewillig op te kopen.

Het belangrijkste verschil: een huishouden gaat dood, de staat niet.

Dat alles betekent niet dat staten onbeperkt schulden kunnen blijven maken, wel dat ze onbeperkt kunnen leven met een hoge schuldenlast. Het idee dat overheden, net als huishoudens, kost wat kost lage schulden moeten nastreven, is kortzichtig.
MYTHE: 'EEN SCHULDGRAAD BOVEN 60%/90%/100% IS DESASTREUS'

Het publieke debat staart zich ook blind op numerieke drempelwaarden waarboven de schuld problematisch zou worden (denk aan een schuldgraad van 60%, 90% of 100%). Nochtans zijn die waarden eerder willekeurig gekozen, zeggen ze weinig over de ‘gezondheid’ of ‘sterkte’ van de economie en zijn ze een weinig relevante indicator om de houdbaarheid van de schuld in te schatten.

Er is pas sprake van een fundamenteel ‘schuldprobleem’ als de rente langere tijd hoger is dan de groei van de economie.

Daarvoor kijken macro-economen naar het verschil tussen de (nominale) rente die een overheid op haar schulden betaalt en de (nominale) groei van de economie. Zolang de rente onder de nominale groei van de economie ligt, stabiliseert de schuld of zal ze zelfs automatisch afnemen. In essentie is er dus pas sprake van een fundamenteel ‘schuldprobleem’ als de rente langere tijd hoger is dan de groei van de economie en er een sneeuwbaleffect dreigt. Een recente studie van de Gentse universiteit ziet het rente-groei verschil de komende decennia wel degelijk negatief blijven voor België en ook simulaties van de Nationale Bank van België wijzen op een gunstige trend tot minstens 2032 (de uiterste horizon van hun voorspellingen). Dat betekent dat het vermogen van overheden om met schulden te leven aanzienlijk groter is dan door velen ingeschat.
MYTHE: 'SCHULD IS ALTIJD SLECHT'

Maar is het dan geen verstandig en vooruitziend financieel beheer om een sluitende begroting na te streven en ‘financiële ruimte’ te maken voor moeilijkere tijden?

Dat klinkt vanzelfsprekend, maar is tezelfdertijd een veel te eenzijdige kijk op budgettair beleid: onder bepaalde omstandigheden is het nastreven van begrotingsoverschotten net zo goed fiscaal onverantwoord. Denk aan Duitsland dat zelfs bij lage en negatieve rentevoeten vasthield aan zijn schuldenrem en daar nu de prijs voor betaalt in de vorm van een verbrokkelende infrastructuur en stagnerende economie. Ook in een wereld van toenemende klimaatchaos en geopolitieke instabiliteit is het niet verstandig overdreven zuinig en vrekkig te zijn: we moeten vandaag investeren om onze maatschappij klaar te maken voor morgen — of morgen véél hogere kosten dragen. Bovendien is het in de Europese context simpelweg onmogelijk om allemaal tegelijk de broeksriem aan te halen. Historisch zijn consolidaties enkel succesvol geweest als een economie kon meesurfen op de vraag van externe partners.

Duitsland hield zelfs bij lage en negatieve rentevoeten vast aan zijn schuldenrem en betaalt daar nu de prijs voor.

Een slim en strategisch budgettair beleid geeft daarom prioriteit aan kwalitatieve resultaten (meer goede banen, duurzame groei, minder armoede) boven willekeurig gekozen kwantitatieve doelstellingen en richt zich minder op het gelijktrekken van de uitgaven met de inkomsten, en meer op het optimaliseren van de welvaart op lange termijn. Dat perspectief ontbreekt vandaag volledig.
MYTHE: 'WE MOETEN SNOEIEN OM TE GROEIEN'

Eerder dan een snelle en onbezonnen schuldreductie ligt de fundamentele uitdaging vandaag in het gericht terugdringen van het primaire tekort en het voeren van een slim en strategisch schuldbeheer. Daarom is een geleidelijke strategie, met realistische doelstellingen, te verkiezen boven een snel en schadelijk schuldafbouwtraject. In veel gevallen leiden snelle en forse bezuinigingen immers net tot hogere schulden en tekorten. Om de simpele reden dat ze de economische activiteit afknijpen, waardoor belastinginkomsten dalen en sociale uitgaven verhoudingsgewijs stijgen. Dan dreigt een vicieuze cirkel, waarbij het medicijn de patiënt zieker maakt en besparingsronde op besparingsronde volgt.

Een geleidelijke strategie, met realistische doelstellingen, is te verkiezen boven een snel en schadelijk schuldafbouwtraject.

Misschien moeten we ons de vraag durven stellen of dat niet de ultieme doelstelling vormt van de rechtse partijen in deze regeringscoalitie: snijden tot we op het bot zitten?

[Wally2025]

Te lezen waard : over begrotingstekort :

https://www.denktankminerva.be/analyse/ ... -malchance

[Freddy]

Te lezen waard : over begrotingstekort :

https://www.denktankminerva.be/analyse/ ... -malchance

"Progressieve denktank" die stelt dat het "per ongeluk" was dat de staatsschuld zo is opgelopen en die nu stelt dat:

"Vandaag is het dus de logica zelve dat België, net als andere landen, door publieke uitgaven de economie stimuleert en de werkloosheid terugdringt. Economen in binnen- en buitenland zijn het erover eens dat door schulden gefinancierde investeringen in een recessie zichzelf terugverdienen, zeker in de huidige lage renteomgeving."

Een dunverholen poging om MMT te propagareren dus.

De realiteit is dat de extra overheidsuitgaven in België niet efficiënt zijn. Daar gaat deze paper helemaal niet op in, die neemt klakkeloos aan dat meer publieke uitgaven goed zijn omdat ze een stukje ook de werkloosheid zullen terugdringen. Op een gedopeerde, met schulden gefinancierde manier met vooral niet-productieve zaken zoals nog een ambtenaartje om toe te zien op pestmaatregelen of het zoveelste belastingetje of subsidietje (in plaats van pakweg nieuwe kerncentrales om onze energiebevoorrading veilig te stellen), en nog eens een uitkeringetje geven en nog eens het verschil tussen werken en niet-werken kleiner te maken via de welvaartsenveloppe en allerhande minder transparante maatregeltjes, maar dat zegt men er niet bij.

Het is interessant van ver, maar het weet dat het echt geen objectief artikel is.

Ik moet ook lachen met het idee dat de auteur de uitspraak van Mathot dat "de staatsschuld er vanzelf gekomen is, en vanzelf weer zal verdwijnen", als een briljant inzicht bescwhoudt dat een waarheid als een koe was maar dat dat hier toevallig nu per ongeluk net niet zo uitdraaide door factoren die volledig buiten de wil van Belgische politici zouden hebben gelegen (die zo lees ik tussen de regels door zogezegd ook nog eens gedwongen waren om zich bezig te houden met interne/communautaire zaken).

[Duke]

Te lezen waard : over begrotingstekort :

https://www.denktankminerva.be/analyse/ ... -malchance

"Progressieve denktank" die stelt dat het "per ongeluk" was dat de staatsschuld zo is opgelopen en die nu stelt dat:

"Vandaag is het dus de logica zelve dat België, net als andere landen, door publieke uitgaven de economie stimuleert en de werkloosheid terugdringt. Economen in binnen- en buitenland zijn het erover eens dat door schulden gefinancierde investeringen in een recessie zichzelf terugverdienen, zeker in de huidige lage renteomgeving."

Een dunverholen poging om MMT te propagareren dus.

De realiteit is dat de extra overheidsuitgaven in België niet efficiënt zijn. Daar gaat deze paper helemaal niet op in, die neemt klakkeloos aan dat meer publieke uitgaven goed zijn omdat ze een stukje ook de werkloosheid zullen terugdringen. Op een gedopeerde, met schulden gefinancierde manier met vooral niet-productieve zaken zoals nog een ambtenaartje om toe te zien op pestmaatregelen of het zoveelste belastingetje of subsidietje (in plaats van pakweg nieuwe kerncentrales om onze energiebevoorrading veilig te stellen), en nog eens een uitkeringetje geven en nog eens het verschil tussen werken en niet-werken kleiner te maken via de welvaartsenveloppe en allerhande minder transparante maatregeltjes, maar dat zegt men er niet bij.

Het is interessant van ver, maar het weet dat het echt geen objectief artikel is.

Ik moet ook lachen met het idee dat de auteur de uitspraak van Mathot dat "de staatsschuld er vanzelf gekomen is, en vanzelf weer zal verdwijnen", als een briljant inzicht bescwhoudt dat een waarheid als een koe was maar dat dat hier toevallig nu per ongeluk net niet zo uitdraaide door factoren die volledig buiten de wil van Belgische politici zouden hebben gelegen (die zo lees ik tussen de regels door zogezegd ook nog eens gedwongen waren om zich bezig te houden met interne/communautaire zaken).

En ik denk dat de familie Mathot niet het goede voorbeeld is en zeker niet om de les te spellen aan de anderen!